Finish in zicht en behaald: topprestatie van Daniel Willemsen!

16-01-2012

Het is gelukt! Dakar 2012 is volbracht! Winnaar van het marathonklassement, derde beste Nederlander in het totaalklassement voor motoren en beste Nederlander binnen het Honda Team Europe! Hij reed de bijna 9000 kilometer door Zuid-Amerika zonder essentiële onderdelen, zoals het motorblok, te verwisselen.

De laatste dagen van de rally zijn aangebroken en het is nu zaak om mijn resultaten om te zetten in een definitief succes. Inmiddels sta ik als beste rijder van Honda Team Europe genoteerd en als vierde beste Nederlander. Dat moet ik op z’n minst tot aan de finish in Lima vast zien te houden.
  
Negende etappe. Antofagasta – Iquique
Totaal 565 km. waarvan een special van 556 km. en een liaison van 9 km. Ook deze keer weer een bijzonder zware etappe. Slechts 9 kilometer verbindingsroute waarna direct al de proef begint. Het eerste gedeelte bergketens met smalle paden en waterpassages van een meter diep. Vooral de waterpassages waren een behoorlijk obstakel. Waar veel publiek staat kun je problemen verwachten en menig motorcoureur ging kopje onder omdat hij als een blind paard in de rivier dook. Beter even de situatie goed inschatten en dan een goed “spoortje” op de rivierbodem ontdekken om heelhuids en liefst met een droog pak de overkant bereiken. Er lag dikke modder op de oevers maar de Honda worstelt zich er prima doorheen. Daarna weer een heel ander terrein met veel fesh fesh (woestijnzand). Vooral dat bakmeelachtige fijne zand is zeer verraderlijk. De hele tijd moet je stofhappen, de luchtfilter raakt verzadigd en het achterwiel heeft moeilijk grip in het fijne zand. Ook nu  blinkt de MEFO achterband weer uit. Een perfecte band met een uitgebalanceerd profiel waarmee je toch grip krijgt in het stofzand. De laatste dertig kilometer van de special bestond uit duinen waar puur op navigatie gereden moest worden. Goed navigeren is een must in dit gebied want je ziet nauwelijks markante punten in het oneindige landschap waar je snel elk richtingsgevoel kwijt raakt en zomaar kunt verdwalen. Dan zijn er ook de waypoints, die moet je passeren, als je die mist lig je er zomaar uit. Maar ook nu gaat het prima, niet teveel forceren, koppie erbij en zorgen dat je de eindstreep haalt. Na een dag woestijnrijden volgt nog een steile afdaling naar het aan de kust gelegen Iquique met een adembenemend uitzicht.De spanning loopt op in het team. De elektrische storingen die bijna alle ontstekingsets heeft gekost begint zijn tol te eisen. Er is nog steeds geen oplossing gevonden en we raken door de sets heen. Met nog vijf dagen te gaan heb ik nog net één ontstekingset bij een Chileens team kunnen regelen. De Honda's hebben het zwaar maar we zullen er alles aan doen om aan de finish te komen.
Weer mooi als 42e gefinisht. 
 
Tiende etappe. Iquique - Arica
Totaal 694 km. waarvan een special van 377 km. en een liaison van 317 km. Ook nu weer loopt de route langs de Chileense kust en worden we geplaagd door onafzienbare duinen met veel fesh fesh. De duinen geven nog minder oriëntatie dan de dag daarvoor en navigeren is van levensbehoud. Onderweg werkelijk geen mens te zien, alleen maar duinen en nog eens duinen. Een soort maanlandschap maar wel adembenemend mooi. Maar misschien is het op de maan ook wel mooi! Het laatste stuk had een meer harde ondergrond maar ook daar was het weer uitkijken geblazen. Klippen, stenen, gaten en nog veel meer verraderlijke dingen waar je zomaar over de kop kunt gaan. En als er dan voor je al een stel trucks de zaak hebben bewerkt is het met een motor haast helemaal niet  te doen. We staan nu in het bivak en morgen bereiken we na een uurtje rijden de grens met Peru, het derde land in Le Dakar 2012.

Rangschikking na de tiende etappe:
54e plaats
Tussenstand:43e totaal

 
Elfde etappe. Arica – Arequipa
Totaal 705 km. waarvan een special van 534 km. en een liaison van 171 km. De dag begon met een verbinding van 140 kilometer waarna we snel aankwamen op Peruaans grondgebied. Opnieuw heeft Le Dakar een verandering in petto, deze etappe zullen we het zonder steun van de servicetrucks moeten stellen. Bovendien was de route enigszins verlegd ten opzichte van de oorspronkelijke omdat een deel onbegaanbaar was geworden door het slechte weer. De coureurs mogen elkaar wel helpen maar de serviceploegen zullen dit keer niet meereizen. En met die steeds terugkerende ontstekingsproblemen in het achterhoofd wordt het zweten vandaag. Stel dat nu de motor stilvalt dan ben je verloren. Dan zijn alle inspanningen voor niets geweest…. Na de verbinding wachtte ons in Peru de eerste special. Smalle paden waar flinke snelheden werden gehaald met dan weer twee keer een rivieroversteek van een dikke twintig meter breed en het water een halve meter hoog.  Ook nu weer heel behoedzaam de rivieren oversteken want er liggen gladde keien onder water met een doorsnede tot wel een meter. Even het gas te ver open en je gaat kopje onder. Na het nodige water, weer rijden in een dichte mist van fijnstof afkomstig van fesh fesh. Een prachtige route door duinen van honderden meters hoog en de Honda deed het weer prima. Houden zo, vriend! Geweldig fijn gereden vandaag en ik heb een flinke sprong gemaakt in het klassement. Dat geeft moed voor de eindsprint! Aan het eind van de route werden we naar een apart gebied gedirigeerd waar de servicetrucks niet bij konden komen. Dat word dus een avondje beunhazen zonder monteurs.

Rangschikking na de elfde etappe:
32e plaats
Tussenstand:37e totaal     

Weer een teamlid van Honda Team Europe uit de strijd.
In de elfde etappe ben ik een keer flink ten val gekomen en word nu geplaagd door een dikke pols. Gelukkig niets gebroken maar wel lastig maar dat mag geen obstakel meer zijn voor de resterende drie dagen. De hele rally heb ik betrouwbaar kunnen rijden zonder overbodige risico’s te nemen en uiteindelijk gaat het er om dat je heelhuids in Lima over de streep komt. Ons teamlid Marco van Geel is tijdens etappe elf ook ten val gekomen en brak daarbij zijn pols. In het zicht van de haven (er volgen na etappe elf nog drie etappes) moest hij de strijd staken.

 
Twaalfde etappe. Arequipa - Nasca  
Totaal 504 km. waarvan een special van 245 km. en een liaison van 259 km. Een nachtje met honderd man bij elkaar slapen was weer een heel aparte belevenis. Je kunt eens lekker met elkaar kletsen als daar tijd voor was want na afloop van etappe elf moesten we zelf voor het onderhoud van de motoren zorgen. Hier en daar werden wat onderdelen uitgewisseld en na een korte nachtrust moesten we op pad voor alweer route met heel veel duinen. De dag begon met een verbindingsroute van 450 kilometer parallel aan de kust van de Pacific. Zo’n zes uren rijden en dat zijn nu net de stukken waar je gemakkelijk de concentratie kunt verliezen. Na de verbindingsroute gaan we een stuk het binnenland in waar ons de special wacht en het laatste deel weer naar de kust rijden met als slot een lus om Nasca waar de finish is. Steile duinen en op de top ging het ineens weer stijl naar beneden. Toch was het zand iets vaster dan de voorgaande dagen en kond ik dankzij de superfijne MEFO banden zonder al teveel problemen boven komen. Veel motoren met minder goede banden gaf ik het nakijken en ik had ze graag willen adviseren om de volgende keer ook met MEFO’ s te starten. Na het traject met de duinen volgde een stuk met ‘kamelengras’, een uitdrukking die nog stamt uit de Afrika periode maar de ondergrond is toch iets anders. Flinke harde knippen en bulten en dat was best wel lastig met mijn dikke pols. Maar de Reiger shocks doen hun werk prima en loodsen de Honda feilloos over het parcours. Toch nog op het laatst wat plaatsen ingeleverd toen de Honda begon te koken. Beter wat gas terugnemen dan nu nog een blok in de soep draaien!

Rangschikking na de twaalfde etappe:
34e plaatsTussenstand:
39e totaal
 
Dertiende etappe. Nasca – Pisco
Totaal 375 km. waarvan een special van 275 km. en een liaison van 450 km. De voorlaatste dag met alweer onafzienbare duinen. Het is de laatste echte serieuze etappe met een verbinding van 100 kilometer en een special van 275 kilometer. Het wordt de laatste dag waar alles van man en machine gevergd gaat worden. Bij veel rijders begint de uitputting toe te slaan. Veel rijden er met slepende blessures rond en de concentratie gaat achteruit. De voorlaatste etappe was nog een behoorlijk heftige. Een stukje Afrika in Zuid-Amerika. De duinen waren bijzonder steil en links en rechts van me lagen talloze auto’s en trucks die zich muurvast hadden ingegraven in het mulle zand. Nu nog uitvallen is een drama en toch gebeurt het. Hans Jos Liefhebber stond als derde Nederlander in het klassement, ik heb een aantal etappes samen met hem opgereden en in het bivak bereikte mij het bericht dat hij in het zicht van de haven is uitgevallen. Liefhebber kwam tijdens de 13e etappe op 35 kilometer van de finish zwaar ten val. Hij reed in een gat van een paar meter. Hij wist de klassementsproef nog wel te finishen als 38e maar na onderzoek bij de medische post en een röntgenfoto bleek dat hij waarschijnlijk een scheurtje had in zijn rugwervel. Later bleek het te gaan om een breuk. Het is jammer dat je zoiets overkomt en ik prijs mezelf gelukkig dat ik nu aan de poorten van Lima sta. Morgen nog even de motor een paar honderd kilometer laten brommen en dan ben ik er. 

Rangschikking na de dertiende etappe:
39e plaats
Tussenstand:
39e totaal
 
Veertiende etappe. Pisco – Lima
Missie geslaagd !!!!
Totaal 254 km. waarvan een special van 29 km. Vanmorgen 15 januari brak de dag van de waarheid aan. Maandenlang van voorbereiden en sponsors zoeken en gedurende twee weken en ruim 9000 kilometer afzien in de meest barre trajecten maak ik me op voor de laatste dag. In één trap loopt mijn Honda, geef hem nog één keer een schouderklopje en dan gaan we op weg naar Lima waar ons de finish wacht. Eerste een verbindingsroute over 254 kilometer met nog een kleine special van 29 kilometer en begint de zegetocht naar Lima. En het is gelukt! Dakar 2012 is volbracht!
Winnaar van het marathonklassement, derde beste Nederlander in het totaalklassement voor motoren en beste Nederlander binnen het Honda Team Europe!