Guls met MT Racing naar Istanbul Park!

03-09-2013

In februari werd ik benaderd met de vraag of ik samen met MT Racing (met mijn eigen motor) naar Turkije wilde komen om te racen. Een evenement waar ik al naar uit keek en eerder ook mee bezig was. Door een veranderende privésituatie had ik eigenlijk al besloten om dit jaar weinig te gaan rijden. Al was dit wel weer iets wat ik graag wilde... Na lang wikken en wegen besloot ik het dit jaar nog niet te doen, het transport en de voorbereidingen met de CBR 600 zouden voor mij al niet haalbaar zijn.

Een paar weken voor de 6H van Spa Francorchamps had ik weer veel contact met de andere rijder uit dit betreffende team. In de tussentijd hadden we elkaar al een paar keer gezien en gesproken op circuits en over de telefoon. We pakten de boel op, bespraken de zaken verder en ik was brutaal, open en eerlijk over mijn situatie en mogelijkheden. Samen hebben we snel mijn Turkse racelicentie geregeld, zodat ik hiermee ook kon deelnemen aan de endurance op Spa. Ondertussen ook met de teammanager het een en ander besproken en afgesproken dat we tijdens het weekend op Spa Francorchamps de puntjes op de i gingen zetten.

Na de (ook voor mij) onverwachte goede prestaties en goede klik met het team, waren ze volledig overtuigd en hebben we het contract getekend. Samen met coureur Sezgin Guney (BE/TR) zal ik dit jaar 3x uitkomen in de Turkse Kampioenschappen op een volledig geprepareerde BMW S 1000 RR. De beschikbare motoren zijn identiek opgebouwd en beschikken over +200PK.

Alles werd geregeld voor mijn eerste wedstrijd. Ik hoefde alleen maar tickets te boeken, pak/laarzen/helm in koffer te stoppen. Bij aankomst werd ik opgehaald van het vliegveld en alles stond direct klaar om de eerste rondjes te kunnen rijden. Normaal worden de wedstrijden in de weekenden gereden, maar door verschuivingen in de kalender viel deze race op een woensdag en donderdag.

Woensdagochtend de inschrijvingen goed in orde gemaakt en ik mocht uitkomen in twee klasses. In de Dames Cup en 1000cc klasse. Extra rijtijd om de baan en motor te leren kennen!

De motor stond klaar op een nieuwe set banden en de vering was reeds aangepast op mijn gewicht. Tijdens de FP in de Dames Cup heb ik het circuit en de motor een beetje verder leren kennen. Soms wist ik niet waar ik op moest letten, hoe de motor reageert of de lijnen en rempunten... Buiten het extra vermogen in deze motor, moest ik ook leren rijden met bijna geen motorrem. Daarnaast de opkomende hitte die we in Nederland niet kennen. Het circuit was vrij leeg in de damesklasse, waardoor ik alle ruimte had en geen rekening hoefde te houden met anderen. Het tempo zat er al een beetje in met een 2.19, maar 9-10sec sneller was voor mij wel de richtlijn uiteindelijk.

In de 1000cc Klasse moest ik helaas uitkomen in de C groep, omdat ze geen officiële rondetijden van mij hadden had ik geen keus. Na 4 doorkomsten kwam ik weer binnen. Een seconde van mijn PR af weten te snoepen. Op de baan was het redelijke druk en ik had hierdoor weinig vrij baan. Door het lage niveau ontstonden er voor mij gevaarlijke situaties en ik wilde het risico niet nemen om zo door te rijden. Gelijk erna heb ik een officieel verzoek moeten indienen om overgezet te worden naar de B groep. In de A groep zitten de snelle jongens. Turkije kent geen andere kampioenschappen en hierdoor zijn alle rijders (ONK niveau tot CRT Cup niveau ) verdeeld in drie groepen namelijk; A-B-C.

Q1 van de Dames Cup heb ik me volledig gericht op de lijnen en de rempunten. De motor vertrouwde ik al en ik ging op zoek naar hoe de motor reageerde bij harder remmen, insturen en eerder op het gas gaan. Mijn tijd heb ik verbeterd met een 5 sec en naar een 2.13.5. Wel een bijna high sider moment gehad waardoor ik m'n vertrouwen met vroeg op het gas iets kwijt raakte.

Net voor start Q1 1000B kreeg ik officieel bericht dat ik was overgeplaatst. In de tussen tijd hadden we na de Q1 van de Dames de vering iets aangepast. Om niet in druk verkeer te komen zoals bij de FP in de 1000 C, besloten we om als eerste de baan op te gaan. Een snelle rijder voor me liet veel liggen met aanremmen en zijn bochtensnelheid maar met bocht uit wist hij een gat te slaan. Het stukje verloren vertrouwen van de kwalificatie ervoor speelde mij nog parten, maar hier kwam ik na paar rondjes al weer overheen en haalde hem in. Met een net PR van 2.12.1 sloot ik de eerste kwalificatie af en stond daarmee op P2 in de 1000 B

Door de drukke planning sloeg ik Q2 van de Dames Cup over. Ik stond ruim op Pole en had geen angst om deze af te moeten staan. Q2 1000 B startte 30 min na Q2 van de Dames. Ik besloot om meer rust te nemen en energie op te bouwen voor Q2 in 1000 B. Hier reed ik nu constant 2.11-2.10 en daar was ik tevreden mee voor die dag! De dag erop een nieuwe achterband en daarmee zou ik beide races rijden. 

Om 17.05 stond Q2 1000B gepland. De vermoeidheid sloeg toe, een korte nacht en een lange dag ervoor lieten zich nu gelden. Hopende dat ik met de huidige banden nog een PR zou kunnen rijden. Maar ik had besloten niet te veel te gaan pushen i.v.m. de vermoeidheid, hierdoor kwam ik niet verder dan een 2.14. Minder grip door de versleten achterband en een aantal fouten die gemaakt werden deden mij besluiten om te stoppen. Bocht uit merkte ik dat traction controle veel eerder in greep en ik erg veel aan het glijden was. Helaas was ik teruggezakt naar P4, maar dit mocht de pret niet drukken.

De warming up 1000 B en de Dames Cup wedstrijd ga ik rijden op de versleten banden. Nadeel als je nog geen voorraadje gebruikte banden hebt binnen het team. Voor de wedstrijd van 1000 B wilde ik pas een nieuwe achterband. Warming Up van de Dames Cup sloeg ik wederom over, omdat de twee warming up sessies kort op elkaar volgden.

DAG 2

De monteurs hadden de motoren weer netjes klaar gezet voor dag 2. Vol goede moed en vertrouwen maakte ik me klaar voor de Warming up in de 1000 B. Hierbij wel rustig aan gedaan en geen risico's genomen. De race was pas om 13.55. 

11.15 startte de Dames Cup. Pole position en eerste keer gestart met de BMW. Het was een slechte start, maar dit maakte ik snel weer goed door de leiding over te nemen. Helaas niet harder dan 2.18-2.17 kunnen rijden i.v.m. verschrikkelijk veel glijdende banden. Gelukkig kon ik dit hebben in deze klasse, maar voor de volgende wedstrijd moest ik dit niet hebben.

13.55 moest alles weer klaar staan voor de 1000 B wedstrijd. De motor was ondertussen voorzien van een nieuwe achterband. Ik was verschrikkelijk zenuwachtig en liet het over me heen komen. Ze volgen hier een officiële startprocedure, net zoals bij het ONK. De proefstart met de BMW ging stukken beter en dit gaf mij vertrouwen voor de echte start. Deze echte start ging ook goed! Als 3de door de 1e bocht en ik wist later zelfs de 2e en zelfs de 1ste positie te bemachtigen. Bij de tweede doorkomst op P1 liggende merkte ik een hoop drukte langs de pitstraat en tribune. Duidelijk te zien dat men dit niet had direct had verwacht van een "meisje". De tijden gingen snel omlaag, waarbij ik soms dacht of ik het wel goed zag maar dat bleek zo te zijn.
Een race op aanvoeren is nog niet iets wat ik gewend was. Na een paar ronden kwam nummer 2 voorbij en ik heb direct bij hem aangehaakt. Het tempo was perfect en hij trok me nog een beetje mee. Tijdens de laatste ronden zag ik 3 punten (bocht 2-3, 7 & 12) waar ik hem kon inhalen. De laatste ronde wist ik het eerste punt voor mij te verpesten en tweede punt wist de leider defensief te rijden. Ik plande de laatste mogelijke inhaalactie voor mezelf in en hoopte op geen fouten onderweg. Onderweg bij insturen bocht 9 verlies ik de voorkant in een kuiltje en kom ten val. Ik kon niet geloven dat dit gebeurde en baalde enorm en wist niet wat mij overkwam! Tijdens mijn glijpartij zocht ik naar de motor en zag hem netjes op z'n kant weg schuiven. Gelukkig tolde ik verder ipv de motor. Mijn eerste reactie was opstaan en naar de motor rennen deze oppakken en starten met onderweg snelle check en door! Als 5de kwam ik alsnog over de streep. Ik hoopte stiekem dat het gat naar nummer 4 groter was, maar helaas!

Met een flink applaus vanuit de pitstraat werd ik opgevangen door mijn team. Mijn team en de toeschouwers ter plekke waren onder de indruk van wat er gebeurde tijdens de race. Na de race kwamen enkele coureurs nog even langs om bij te praten. Dat ze dit niet hadden verwacht en ik het ze niet makkelijk had gemaakt was overduidelijk. Met een nette 2.09.0 wist ik mijn tijd met 3.1 seconde te verbeteren.

In Turkije kennen ze nog de TMF GP Race (Turkisch Motorcycling Federation GP Race). Hierin mogen de snelste 30 rijders van alle klasses bij elkaar starten. Ik heb me hiervoor weten te kwalificeren en mocht starten van P22. Ik besloot dit gelijk te gaan doen om het vertrouwen na de val gelijk weer terug te krijgen. Het team ging gelijk aan de slag om de schade op te nemen en motor klaar te maken voor de 3de wedstrijd. Ik merkte tijdens die race echter dat ik nog te veel afwezig was met mijn gedachten en niet geheel fit. Na een paar doorkomsten ben ik daarom toch naar binnen gekomen. Ik had de vorige race alles al gegeven en was nog niet 100% was na de crash.

Na de prijsuitreikingen moest ik helaas alweer gelijk mijn koffer pakken om mijn vlucht naar Nederland te kunnen halen. Ik was er graag nog even gebleven, maar als alles mee zit weet ik dat dit niet de eerste en laatste keer zal zijn. Ik kijk alweer uit naar de volgende wedstrijd. De planning is 13-15 september op Istanbul Park, in het bijprogramma van de WSBK, maar dit lijkt nog te gaan veranderen door de organisaties.

Het waren drie geweldige dagen met het MT Racing team in Istanbul, twee geweldige race dagen op Istanbul Park en weer een hoop ervaring op gedaan. Ik wil hierbij nogmaals het volledige MT Racing Team bedanken voor alles, hun professionele aanpak, de relaxte sfeer en hun hulp tijdens deze twee dagen. Om het even in hun taal te zeggen; Merci beaucoup!!

Natuurlijk ook niet te vergeten mijn Taxi naar Schiphol Nathalie, bedankt!

Op naar de volgende race in Turkije!

Sportieve groeten,